|
|
Wat wil je hond zeggen als hij of zij blaft?
|
Onze honden zijn afstammelingen van de wolf. Blaffen doet een wolf niet maar
honden vaak te pas en te onpas. Huilen doen ze allebei. Er zijn ook verschillende manieren en toonhoogtes van blaffen.
Maar wat wil onze hond met dat blaffen nu eigenlijk duidelijk maken of bereiken? En hoe
sta je daar als hondeneigenaar tegenover?
Er zijn zes reden waarom honden blaffen:
- Blaffen uit vreugde
De hond is enthousiast, hij is rusteloos. Denk bijvoorbeeld aan de start van een wandeling, aan
het baasje die thuiskomt, … Het is een eerder snel en hogere blaf met kleine pauzes.
Het kan ook janken worden.
Hier is het belangrijk dat de hond zijn energie kan ventileren in beweging,
iets te doen krijgen om zich op af te reageren. Straf je hond hiervoor
zeker niet, hij bedoelt het namelijk goed! Negeren helpt hier niet, want de
adrenaline is nu eenmaal aangemaakt en je hond moet dit even kwijt.
- Blaffen om te waarschuwen
Het is belangrijk dat je je hond aandacht geeft als hij je voor iets
waarschuwt. Maak hem duidelijk dat je zijn waarschuwing ziet en dat je er iets mee
gaat doen. Je neemt op dat moment de taak van de hond over. Je hond is
ongerust en jij brengt opnieuw zekerheid en een veilig gevoel. Het negeren
van waarschuwingsblaffen gaat alleen het waarschuwingsblaffen aanwakkeren,
want de hond wil gehoord worden. Ook straffen heeft geen zin. Waarschuwingsblaffen ziet de hond als zijn
opdracht binnen de roedel. Het is vooral kort en scherp geblaf dat de rest van de
roedel duidelijk maakt dat er een bedreiging is.
- Blaffen vanuit angst
Angstblaffen is een lange reeks van blaffen om de roedel op te roepen om
te helpen. Indien de hond niet geholpen wordt gaat de hond vastzitten in
emoties van angst en wordt de hond apathisch. Je hond gaat zich verstoppen of vluchten, of je gaat
stressgedrag vertonen zoals zichzelf likken of knabbelen aan allerlei
dingen ...
Angstblaffen mag je nooit bestraffen of negeren. Het verergerd het
angstgevoel en kunnen trauma’s worden. Help je hond in dit geval van
z'n angst af door hem gerust te stellen. Kruiden of medicatie om de angst aan te pakken kan nodig zijn.
- Blaffen om te waken of te verdedigen
Een hond heeft 2 opties in zijn hoofd: zelf vluchten of de aanvaller
doen vluchten. De stress bij je hond is op dat moment zeer hoog. Hij neemt een defensieve
houding aan en hij wil zichzelf en de anderen van de roedel (gezin) verdedigen. Dit boezemt hem
angst in, want er is een dreiging is een eventueel gevecht kan altijd
slecht voor hem uitdraaien. Een hond zal eerst trachten de bedreiging op een afstand te
houden door een laag “gromblaf”.
- Frustratie blaffen
Bij frustratieblaffen zal de hond niet ophouden. Bij dit soort
blaffen raakt de hond in een soort tranche omdat er endorfines vrijkomen
en werkt dus zelfbelonend voor de hond. Als je hond aanhoudend of langdurig in stress of gefrustreerd is
door een object of persoon, dan kan hij aanhoudend hierop blaffen. Dit
komt meestal voor bij eenzame honden die niets of te weinig te doen
hebben. Het is dus blaffen van frustratie en uit verveling. Je kan
hier als eigenaar iets aan te doen, door de hond meer aandacht,
uitdaging, speelplezier, ... te geven.
- Aangeleerd blaffen
Dit is meer zeuren… de hond vraagt om een beloning en zoekt aandacht. Aandacht kan voor de hond zowel positieve als negatieve aandacht zijn. Dit is dus
het soort blaffen dat je moet negeren om het af te leren.
Naast blaffen kan de hond ook:
Huilen: Hier ben ik. Waar ben jij? Ik roep de roedel bij elkaar. Ik boots een geluid van
iets na (bijvoorbeeld een sirene, het muziekje van de ijskar ...). Dit is
meestal het geval bij honden die eenzaam zijn of bij loopse teven.
Janken: Ik wil gezelschap. Ik mis mijn familie. Ik heb angst. Ik wil
hulp (dorst, honger). Ik wil aandacht.
Grommen: Het is me te veel. Ik vind het moeilijk. Het voelt bedreigend. Het is niet
prettig. Ik ben bang. Je nadert mijn persoonlijke
zone. Ik ervaar pijn.
|
|
|
|